Katukin mo man nang katukin ang konting kontak mo
sa mga kritikong bulag pa rin sa laman ng kinaiinisang
kalaboso, malamig pa rin ang magiging himig ng tula
mong musmos pa sa tumatanda nang sigaw nitong siglo.
Ikaw si makatang makatao, sila si estetikong hari ng . . .
ng style at smiles sa aisles nitong cultural center ninyo.
Ako, sino ba akong wasted na nagmamasid sa kultura
nila na bumaon na sa lalamunang kumukokak sa Taste?
Haste makes waste, ika nga, at late na ang lahat para
maayos pa ang puno ng duhat sa hardin ng rosas. Hala,
ipagpatuloy nila yan, baka sakaling umulan, buwanan
pa naman kung kumita ng stipend sa binuwayang buwis.
Huwes daw akong inggit laang. Sabi ko naman, abugado
sila sa mga krimen ng nakasanayang kawalang-saysay
na sumasayaw sa entabladong di pinapanood ng tao
kundi ng mga matatalinong gago sipping wine sa likod
ng pinto na kung kakatukin mo, walang lilingon sa ‘yo.
Ganti lang siguro ‘to sa ‘ting mga di sisipsip sa soprano.
No comments:
Post a Comment